بررسی فراوانی ژن‌های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از پلاکهای دندانی افراد مبتلا به بیماری پریودنتال

خلاصه:     سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری به عنوان عاملی برای زخم گاستریت و زخم پپتیک مطرح است و یک عامل خطرساز برای سرطان معده محسوب می شود. شیارهای لثه در دندان افراد مبتلا به پریودنتیت مزمن ممکن است به عنوان یک مخزن برای هلیکوباکتر پیلوری عمل کنند. لذا،  هدف از مطالعه حاضر، بررسی ژن های هلیکوباکترپیلوری جدا شده از پلاک های دندانی و ارتباط آن با زخم های گوارشی می باشد. مواد و روش ها:  مطالعه از نوع توصیفی بوده و از 120 بیمار مبتلا به پریودنتیت مراجعه کننده به مراکز دندان پزشکی تهران 111 نمونه پلاک دندانی جداسازی شد. کشت در محیط بروسلا آگار +1% نشاسته +10-7 % ودر حرارت 37 درجه و رطوبت 95 درصد  و فشار    5/0 CO2 در انکوباتورCO2 قرار داده شد. به منظور شناسایی مولکولی استخراج DNA انجام و سپس برای شناسایی دقیق از توالی نواحی JW22  و JW23  استفاده شد. یافته ها: از مجموع 111 نمونه پلاک دندانی اخذ شده از 120 فرد شرکت کننده در این مطالعه، تعداد 22 سویه(19%) از نظر وجود هلیکوباکتر پیلوری مثبت بودند که 10 سویه حامل ژن های ویرولانس مختلف هلیکوباکتر پیلوری بودند. آنالیز مولکولی ژن های مورد  مطالعه نشان داد که فراوانی ژن های cagA، cagT، cagE، vacA و hrgA به ترتیب برابر 3 (0/57%)، 1(0/19%)، 2(0/34%)، 1(0/19) و1 (0/19%) بود. نتیجه گیری: به نظر می­رسد با وجود ژن­های ویرلانس هلیکوباکتر پیلوری در پلاک دندانی، جهت کنترل بیماریهای مرتبط با این باکتری در دستگاه گوارش علاوه بر درمانهای آنتی­بیوتیکی، درمان­های پریودنتال و کنترل پلاک دندانی نیز لازم است.